Ik lees… als ultieme ontspanning
“Ik ben echt een leesgek. Een bibliotheek is voor mij een mekka en een martelkamer ineen. Ik vind zoveel boeken interessant dat ik bijna niet kan kiezen. Mijn lievelingswinkel is absoluut een boekenwinkel.
Volgens mijn moeder trok ik als peuter al de boeken uit de kast om erin te gaan kijken. Zelf herinner ik me nog hoe wonderlijk ik het vond om te leren lezen. Ook toen ik later juf werd, vond ik dat een van de mooiste dingen die je kinderen kunt leren. De eerste boeken die ik zelf las, waren Jip en Janneke en snel daarna Wipneus en Pim. Die waren zo fantasierijk geschreven dat ik er niet mee op kon houden. Vaak lag ik met een zaklampje onder de dekens te lezen tot mijn moeder naar boven kwam en zei dat ik nu toch echt moest gaan slapen.
Toen ik twaalf was had ik alle boeken van de jeugdbibliotheek in onze wijk uit. Ik weet nog dat ik met de bibliothecaresse langs de kasten liep en zij bij ieder boek vroeg of ik het al gelezen had. Ook de biografieën van Toetanchamon en Napoleon en kunstboeken bijvoorbeeld. Ik vond alles leuk, dus ik had echt alles al gelezen. Toen mocht ik naar de Stadsbibliotheek in Eindhoven. Dolblij natuurlijk.
Op de middelbare school was lezen het enige wat ik heel fanatiek bleef doen. Gelukkig had ik een lerares die mij serieus nam en voor mij een speciale leeslijst maakte. Mijn leeshonger is ook daarna nooit gestild. Bij elk boek in onze boekenkast hoort een verhaal. Mijn man en ik proberen wel eens wat op te ruimen, maar dat is een drama. Ik kan bijna geen enkel boek wegdoen.
Voor mij is lezen de ultieme ontspanning. Ik kan me echt in een boek verliezen, vooral als ik vakantie heb. Als het heel druk is, begin ik al te bouwen aan een stapeltje boeken voor de vakantie. Dat is dan mijn stipje op de horizon waar ik me enorm op kan verheugen. Ik begin meestal met makkelijk leesbare boeken die snel spannend zijn, zoals Nicci French en Saskia Noort. En als ik dan in de goede leesmodus zit ga ik verder met wat moeilijkere boeken, zoals romans, biografieën en geschiedenisboeken.”
Rianne Donders, burgemeester van Roermond
Dit zijn de favoriete boeken van Rianne Donders:
Het Achterhuis - Anne Frank
“Ik kreeg dit boek van mijn moeder toen ik net zo oud was als Anne Frank zelf. Ik heb er niet van geslapen, zo heftig vond ik het. Het bood een inkijk in het leven van een meisje dat even oud was als ik, maar dat niet naar buiten kon en waarvan mensen vonden dat zij er eigenlijk niet mocht zijn. Toch tilde zij zichzelf in haar hoofd iedere dag opnieuw uit die werkelijkheid en schreef daar in haar dagboek zo beeldend over dat het leek alsof ze het me zelf vertelde.
Dit boek staat voor mij ook symbool voor de geschiedenis die wij als land hebben, de geschiedenis van onze ouders en voorouders. Maar ook voor de kracht van hoe je in de geschiedenis kunt overleven door taal. Anne Frank had het vermogen om wat ze meemaakte zodanig op te schrijven dat je als lezer én een tijdsbeeld krijgt én reflecteert op jezelf. Ik realiseerde me door dit boek hoe mijn situatie ook had kunnen zijn en waarom het belangrijk is om te voorkomen dat deze geschiedenis zich ooit herhaalt.”
De schaduw van de wind - Carlos Ruiz Zafón
“Ik heb dit boek een keer of vier gelezen. Telkens als je het herleest ontdek je weer nieuwe dingen en fijne details die verweven zitten in het verhaal. Ik vind het een ongelofelijk knap boek. Dat je eerst denkt ‘huh, wat gebeurt hier, waar gaan we eigenlijk naartoe’ en dat zich dan een wereld ontvouwt die je zelf nooit bedacht had. In een andere tijd, in een andere omgeving. In een mystiek Barcelona. Dit boek doet heel erg een appèl op je fantasie en inlevingsvermogen. Voor mij laat het ook zien hoe fascinerend het is wat je allemaal met taal kunt doen.”
Kookboeken zoals De zilveren lepel classics en Koken met Sylvia Witteman
“Koken is echt een hobby van mij. In tijden van grote drukte vind ik in koken de meest snelle ontspanning. Dan moet ik me namelijk concentreren en dat ontspant. Als we eters krijgen, vind ik het ook heel leuk om een passend menu uit te zoeken. Ik laat me daarbij graag inspireren door kookboeken. De klassiekers waar ik regelmatig in kijk zijn De zilveren lepel classics en Koken met Sylvia Witteman. Verder ben ik verslingerd aan de Italiaanse keuken, maar Indisch koken vind ik ook heel leuk en ik heb ook allerlei boeken over vergeten groenten en recepten van vroeger.
Het mooie van koken en eten vind ik ook dat het verbindt. In de vorige gemeente waar ik burgemeester was, vroegen we bij de jaarlijkse Naturalisatiedag aan mensen om een gerechtje te maken uit het land waar ze vandaan kwamen. Tijdens de feestelijke afsluiting aten we die gezamenlijk op aan enorme tafels. Mensen gingen verhalen vertellen over de achtergrond van hun eten en na afloop gaven we een boekje uit met al die recepten. Dat was altijd ontzettend leuk.”
Capitool-reisgids van Italië
“Ik hou ook heel erg van reizen. Het favoriete vakantieland van mij en mijn gezin is Italië. Deze reisgids gebruiken we dus al jaren. Ik vind het zo’n prachtig land. Ik hou van de hele cultuur, van de geschiedenis, van de landschappen, van de keuken, van de mensen. Van alles.
Volgens mij is er een grote overeenkomst tussen lezen en reizen: door te lezen maak je reizen in je hoofd en bij fysiek reizen zijn het de nieuwe plekken en geschiedenis die de verhalen vertellen. Ik denk dat ik wel driehonderd boeken heb over landen, steden en landschappen in allerlei windstreken van de wereld. Vooral fotoboeken sla ik echt open om op reis te gaan in mijn hoofd. Als we een verre reis gaan maken kan ik me ook helemaal uitleven op de voorbereidingen. Dat ben ik al zeker een jaar van tevoren ‘op reis’. Ik heb het nodig om ernaar toe te leven en als ik terugkom teer ik nog heel lang na.”
De boeken van Loesje
“Boeken kunnen je ook helpen om te relativeren of om wijsheid op te doen die je niet van jezelf hebt. Toen ik burgemeester werd van Geldrop-Mierlo kreeg ik van kennissen mijn eerste Loesje-boek met de mededeling ‘Als je het niet meer weet, kun je hier altijd nog wijsheid uithalen.’ Zo is het wel. De kracht van Loesje is dat in een paar zinnen de boel zo wordt gerelativeerd dat je denkt ‘oh ja’ of dat dingen zo scherp worden gemaakt dat je denkt ‘oh jee’. Maar wel op zo’n manier dat je er nooit aanstoot aan kunt nemen.”
