Deze maand in de BoekenTop5 geen boeken, maar films! Onze collega Ivo is groot filmfan en heeft de Top 5 gevuld met een rijtje prachtige films (en een serie). Veel kijkplezier!
Watchmen begon als een graphic novel (hij staat in mijn boekenkast te pronken). De reeks wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke publicaties binnen het medium van de Amerikaanse superheldenstrips. Een film in 2009 kon natuurlijk niet uitblijven. Waarom kiest men er dan voor om een serie te maken? Was één verfilming niet genoeg? De serie Watchmen volgt een ander pad en kiest ervoor een verhaallijn te schetsen 30 jaar na de gebeurtenissen uit de graphic novel. Het speelt zich af in een alternatieve, hedendaagse realiteit in de Verenigde Staten waar gemaskerde burgerwachten door de overheid verbannen zijn vanwege hun gewelddadige methoden. Ondanks dit verzamelen sommigen zich om een revolutie te starten, terwijl anderen er juist op uit zijn om deze te stoppen. Wanneer een van hen wordt vermoord, komt er een onderzoek naar de dader. Maar wie houdt de burgerwachten in de gaten?
De serie wordt met elke aflevering beter, gedurfder en indrukwekkender. Ook als je niet bekend bent met de graphic novel van Alan Moore en Dave Gibbons uit 1986 waarop de serie voortborduurt. Zelfs wanneer verhalen met superhelden je eigenlijk niet interesseren. Watchmen is geen gemiddelde comicverfilming en daardoor zeker de moeite waard.
Song of the sea (Het lied van de zee)
Ben en Saoirse wonen bij hun vader in de vuurtoren op een klein eilandje. Om ze te beschermen tegen de gevaren van de zee neemt hun grootmoeder ze mee naar de stad. Daar ontdekt Ben dat zijn zusje eigenlijk een selkie is, een sirene die met haar gezang de vloek kan opheffen die de Uilenheks over de magische wezens heeft uitgesproken. Tijdens een wonderbaarlijke reis moeten Ben en Saoirse hun angsten en allerlei gevaren trotseren en het opnemen tegen de heks zodat de magische wezens hun kracht kunnen terugwinnen.
Wat heb ik genoten van dit bloedstollend mooie sprookje. Ik kende The secret of Kells al, maar deze film is de overtreffende trap. Rijke, wonderlijke personages en onvoorstelbaar detail- en fantasierijke decors. Ook de (volks)muziek draagt bij aan de unieke sfeer. Een 2D-animatiefilm zoals ze niet meer gemaakt worden. Gelukkig heeft de regisseur niet stil gezeten en bracht hij dit jaar Wolfwalkers uit. Een film waar ik naar uit kijk.
In een nabije toekomst dreigt een Derde Wereldoorlog te ontstaan. Een geheim agent moet de vernietiging van de wereld zien te voorkomen en opereert daartoe in de schemerwereld van internationale spionage.
Eindelijk konden we weer even naar de bioscoop na de eerste golf van de corona pandemie. Regisseur Christopher Nolan waagde de sprong in het diepe en bracht zijn peperdure film (het geschatte budget is 205 miljoen dollar) uit in deze periode. Hij koos ervoor om geen green screen-opnamen (groene of blauwe objecten worden later in het filmproces vervangen door computereffecten) te doen. Daar staat hij om bekend. Het 2,5 uur durende Tenet bevat slechts 280 VFX-shots, minder dan de meeste romantische komedies. In plaats daarvan werden veel scènes twee keer opgenomen: een keer gewoon en een keer met de acteurs die alles achterstevoren deden. Hij kocht zelfs een Boeing 747 om hem te laten ontploffen (de film mocht wat kosten).
Het is zeker niet mijn favoriete film van Nolan, dat blijft The Dark Knight, maar ik heb me uitstekend vermaakt met een film vol vernieuwende actiescènes en bombastisch spektakel.
Lachen om Hitler en alles wat met hem te maken heeft... Het heeft iets ongemakkelijks. Jojo Rabbit levert mede daarom ongetwijfeld gemengde reacties op. Maar regisseur Taika Waititi (die zelf de rol van Hitler speelt én half-Joods is) houdt in zijn bijzondere film op een knappe en creatieve wijze een goede balans aan tussen satire, moraal en absurditeit. Niet shockeren om het shockeren, wél gelaagd en inventief een mooie en nodige boodschap overbrengen.
Taika heeft me verrast met Hunt for the Wilderpeople, waarmee hij is doorgebroken in Hollywood. Met Jojo Rabbit levert hij een gewaagd, hartverwarmend en komisch drama, waarin de wereld van een Duitse Hitler-fanboy op z’n kop staat wanneer hij ontdekt dat z’n moeder een Joods meisje op hun zolder verstopt. De film heeft mij bij vlagen enorm laten lachen.
Zwarte komedie over armoede in Zuid-Korea. We volgen een arm gezin, waarvan de leden zich een voor een hechten aan een rijk gezin in Seoul. De eigenzinnige en onvoorspelbare film begint grappig, wordt almaar donkerder, en werkt toe naar een explosief einde.
Als ik niet samen met iemand had gekeken, had ik de film na een half uur uitgezet. Ik vond het echt verschrikkelijk. Gelukkig bleef ik kijken, want na een uur werd het interessant en spannend. Het bleek inderdaad echt een slimme film die me aan het denken zette. Ik snap waarom hij in Cannes de Gouden Palm heeft gewonnen. Toch vraag ik me af waarom hij op allerlei publiekslijstjes als beste film van 2019 staat. Dat lijkt me eigenlijk alleen maar een hype. Een van de weinige recensenten die ik respecteer zei: “Interessant en knap, maar het zal niet beklijven”. Dat denk ik eigenlijk ook. Maar wie weet..
